Jakie niebezpieczeństwo wiąże się z transportem pistacji drogą morską i dlaczego są one tak drogie

Chyba trudno znaleźć osobę, która choć raz nie próbowała pistacji. Wiele osób lubi orzechy, są bardzo zdrowe i świetnie sprawdzają się jako mała przekąska lub przekąska. Jednak produkt ten jest bardzo kapryśny w uprawie, transporcie i przechowywaniu. Przyjrzyjmy się jego właściwościom.

Pistacje znane są od bardzo, bardzo dawna. Istnieją dowody na to, że były już używane jako żywność prawie siedem tysięcy lat przed naszą erą. Pochodzą ze starożytnej Persji, a obecnie pistacje rosną głównie w krajach basenu Morza Śródziemnego, Azji Środkowej i Zachodniej, Europie Południowej i Ameryce. Ten smaczny przysmak jest bardzo warunkowym orzechem, ponieważ. owoc drzewa pistacjowego należy do rodzaju pestkowców i jest bliższy brzoskwiniom, oliwkom, wiśniom itp. Wszystkie łączy zewnętrzna skorupa i pestka z rdzeniem (nawiasem mówiąc, maliny i jeżyny również należą do pestkowce).

Pierwsze owoce nadające się do spożycia na pistacjach pojawiają się dopiero 10-12 lat po posadzeniu, ale potem mogą owocować przez dwieście lat. Zbiór pistacji przebiega w kilku etapach, ponieważ. dojrzewają nierównomiernie na drzewach. Ustalenie, czy owoce dojrzały, jest łatwiejsze niż kiedykolwiek, gdy tylko łupina sama pęknie, orzechy są gotowe do zbioru. Ze względu na wygląd dojrzałego owocu - w postaci otwartej skorupy z rdzeniem w środku, pistacje nazywane są również "uśmiechniętym orzechem" lub "orzechem szczęścia".

Zbieranie orzechów to dość specyficzne zajęcie. Można to zrobić tylko w nocy lub wczesnym rankiem, kiedy słońce nie ogrzało jeszcze listowia pistacji. Liście rośliny są nasycone dużą ilością olejków eterycznych, w tym szkodliwych dla człowieka w wysokich stężeniach i pod wpływem światła słonecznego olejki te zaczynają aktywnie wydzielać – co może powodować alergie u zbieraczy lub nawet toksyczne działanie na rośliny. ciało, obarczone zawrotami głowy, a nawet omdleniami.

W przeciwieństwie do wielu orzechów okres trwałości pistacji nie przekracza jednego roku, pod warunkiem przestrzegania zasad przechowywania. Warunkiem koniecznym przed złożeniem orzechów do przechowywania lub transportu jest ich wysuszenie.

Oprócz tego, że niesuszony orzech jest podatny na występowanie groźnego dla człowieka grzyba, faktem jest, że zarówno orzechy, jak i łupiny pistacji zawierają dużą ilość olejów, tłuszczów i garbników. W warunkach dużej lub nawet średniej wilgotności zachodzą i przyspieszają chemiczne procesy rozkładu wchodzących w ich skład składników. W efekcie w dużej masie nakrętek znajdujących się w jednym miejscu następuje samonagrzewanie z wydzieleniem dużej ilości ciepła, szybko i do bardzo wysokich temperatur, co może doprowadzić do pożaru, a nawet wybuchu. Ponadto podczas transportu, w tym drogą morską, orzechy ocierają się o siebie, niektóre zamknięte nakrętki pękają, co również może spowodować nagrzewanie i wystąpienie krytycznie wysokiej temperatury. Dlatego do przechowywania pistacji podchodzi się bardzo odpowiedzialnie, w tym celu stosuje się specjalne magazyny i pojemniki z agregatami chłodzącymi, a także pakuje się je w hermetyczne torby i zamykane pojemniki. Ponadto w miejscu przechowywania orzechów powstaje odpowiednio duże stężenie dwutlenku węgla, który jest również czynnikiem niebezpiecznym dla osoby znajdującej się w pobliżu.

W rzeczywistości wysoki koszt pistacji, w porównaniu z wieloma innymi orzechami, związany jest z takimi czynnikami jak: długi okres wegetacji drzewek, dość krótki okres przydatności do spożycia, cechy zbioru oraz koszt specjalnych warunków przechowywania i transportu.